6 درمان طبیعی برای رفع درد پاشنه پا به علت التهاب زردپی آشیل

درد پاشنه پا به علت التهاب زردپی آشیل پاشنه پا که به آن التهاب تاندون می‌گویند، نتیجه سفت شدن، تورم و پارگی بافت همبند مجاور پاشنه و دو طرف مچ است.

نخستین علامت التهاب زردپی آشیل ، سوزش یا نبض زدن به هنگام حرکت دادن

یا بلند کردن پاشنه پا، به‌ویژه درد در نزدیکی طرفین زردپی (پیرامون استخوان مچ) و نیز پشت پاشنه است.

درد پاشنه پا به دلیل التهاب زردپی آشیل پاشنه با بیماری‌های مشابه مثل التهاب رباط کف پا یا خار پاشنه اشتباه گرفته می‌شود.

التهاب زردپی آشیل (همراه با التهاب زردپی) اغلب در دوندگان و افرادی که

حین انجام سایر فعالیت‌ها بیشتر از پای خود استفاده می‌کنند، مشاهده می‌گردد.

بااین‌حال، بعضی مطالعات نشان داده‌اند که ورزش و فعالیت جسمی دلیل اصلی درد مچ پا نیست،

بلکه عامل اصلی آن التهاب و علائمی است که به همراه التهاب نمایان می‌گردند.

پرش کشی پس از ورزش، با از بین رفتن انعطاف‌پذیری یا سختی و ضعف عضله پا

و یا دژنراسیون ناشی از پیری، همراه است که همه این موارد جزء فاکتورهای خطر درد زردپی آشیل هستند.

نشانه‌های درد پاشنه پا در اثر الهتاب زردپی آشیل کدام هستند؟

زردپی آشیل بزرگ‌ترین و قوی‌ترین زردپی بدن است که

هنگام راه رفتن، دویدن، کوهنوردی یا بالا آوردن پا به طرق دیگر، فعال می‌گردد.

این زردپی تا پشت ساق پا امتداد می‌یابد، عضله ساق را به استخوان پاشنه متصل می‌نماید.

ازآنجایی‌که زردپی آشیل وزن بالایی دارد و بسیار پرکاربرد است،

در معرض انواع مختلف آسیب‌های مرتبط با استرس قرار دارد.

درد پاشنه پا با التهاب زردپی آشیل طی گذشت زمان با شکل‌گیری

پارگی‌های کوچک بافت همبند آسیب‌دیده در پشت ساق پا، به وجود می‌آید.

درد پاشنه پا در اثر التهاب زردپی آشیل با انجام ورزش شدید، آغاز نوع جدیدی از ورزش،

یا در اثر پارگی مرتبط با افزایش سن که به‌آرامی بافت را تخریب می‌نماید، تشدید می‌شود.

بر اساس توصیه‌های کالج آمریکایی جراحان پا و مچ، دو اختلال شایع در زردپی آشیل اتفاق می‌افتد:

التهاب زردپی آشیل (التهاب تهاجمی) و التهاب مزمن آشیل.

درصورتی‌که دژنراسیون ادامه یابد، التهاب مزمن زردپی آشیل به وجود می‌آید.

آسیب‌های استفاده زیاد از آشیل که به آن آسیب زردپی می‌گویند،

با تلفیقی از درد و تورم در زردپی آشیل توصیف می‌شوند،

این آسیب‌ها با ناتوانی در انجام فعالیت‌های سنگین همراه هستند.

التهاب مزمن زردپی، بیماری پیچیده‌تری است چون در آن، زردپی ساختمان طبیعی خود را ازدست‌داده است

و اگر بدون درمان باقی بماند، خطر دژنراسیون و حتی پارگی (پارگی کامل) وجود خواهد داشت.

پارگی‌های شدید زردپی آشیل که به‌وسیله مواردی نظیر ورزش شدید یا آرتروز استخوانی ایجاد می‌شوند،

درصورتی‌که تروما به‌یک‌باره بر زردپی اثر بگذارد، به پارگی منتهی می‌شود،

این پدیده طی رقابت‌های قهرمانی، به‌ویژه در میان بازیکنان فوتبال به‌کرات مشاهده می‌گردد.

بسته به محل التهاب، دو نوع التهاب زردپی آشیل وجود دارد:

التهاب غیر داخلی زردپی آشیل: بخش داخلی زردپی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

التهاب داخلی زردپی آشیل: بخش پایینی پاشنه را تحت تأثیر قرار می‌دهد، محلی که به استخوان پاشنه متصل است.

شایع‌ترین علائم درد پاشنه پا:

یکی از مهم‌ترین کارهای زردپی آشیل کمک به بالا و پایین آوردن پاشنه از زمین است،

حرکت مهمی که برای راه رفتن و ورزش‌های مختلف لازم و ضروری است.

به‌این‌علت است که علائم التهاب مزمن زردپی آشیل یکی از شایع‌ترین عوارض ورزشی است.

علائم التهاب زردپی آشیل به‌تدریج آغاز می‌گردند و با بی‌توجهی یا عدم درمان و ادامه فعالیت، بدتر می‌شوند.

علائم آسیب‌های زردپی آشیل پاشنه عبارت‌اند از:

چقدر احتمال می‌دهید که زردپی آشیل شما، عامل ایجاد درد پاشنه پا است؟

می‌توانید با نیشگون گرفتن پشت و طرفین پای آسیب‌دیده، نزدیک پاشنه یا استخوان مچ، این موضوع را مورد ارزیابی قرار دهید.

دردهای تیز، طیف محدود حرکت هنگام به حرکت درآمدن پا و نشانه‌های تورم همگی نشان‌دهنده التهاب در زردپی آشیل هستند.

تست ساده بعدی، بلند کردن پا از زمین در حدود 2 الی 3 اینچ است، این کار باهدف بررسی نشانه‌های غیرعادی نازک شدن، صورت می‌گیرد.

اگر این حرکت ساده محدودکننده سرعت ایجاد مشکل می‌نماید،

بهتر است روی آن یخ گذاشته، آن را کشیده و استراحت کنید و در انتها به پزشک مراجعه نمایید.

دلایل درد پاشنه پا در زردپی آشیل و فاکتورهای خطر:

به‌عنوان نوعی از التهاب زردپی، درد پاشنه پا در آشیل شامل التهاب بافت نرم پیرامون عضلات و استخوان می‌شود.

زردپی یک نوار انعطاف‌پذیر از بافت رشته‌ای است که عضلات را به استخوان متصل می‌نماید.

زردپی‌ها با فراهم آوردن امکان حرکت کششی عضله برای بالا آوردن استخوان و ایجاد حرکت، ایفای نقش می‌کنند.

زمانی که یک حرکت مشابه چندین و چند بار اتفاق می‌افتد، زردپی می‌تواند کشیدگی شدید پیدا کند و تحت‌فشار قرار گیرد.

التهاب زردپی با افزایش سن بیشتر اتفاق می‌افتد، چون زردپی‌ها انعطاف‌پذیری خود را از دست می‌دهند،

ضعیف‌تر می‌شوند، درنتیجه در برابر آسیب حساس‌تر می‌گردند.

دلایل درد پاشنه پا در آشیل معمولاً شامل تلفیقی از موارد زیر می‌شود:

1-افزایش ناگهانی میزان تمرین، به‌ویژه بدون انجام حرکات کششی و استراحت:

افراد میان‌سال بیشتر در معرض خطر هستند چون بدون داشتن تمرین کافی در طول هفته،

آخر هفته به انجام ورزش سنگین می‌پردازند، درنتیجه در برابر درد پاشنه پا در زردپی آشیل حساس می‌شوند.

2-استفاده بیش‌ازحد، برای مثال تکرار فعالیتی که زردپی آشیل در آن مورداستفاده است:

ازجمله این کارها می‌توان به دویدن، بالا رفتن از پله، راه رفتن با پاشنه‌های حفاظت نشده اشاره کرد.

3-در ورزشکاران، تمرین بیش‌ازاندازه و عدم استراحت کافی میان تمرین‌ها:

تمرین بیش‌ازاندازه استرس زیادی را به زردپی وارد می‌کند و زمان کافی برای ترمیم بافت آسیب‌دیده پس از تمرین برای بدن فراهم نمی‌آورد.

انواع ورزش‌ها و تمرینات سنگین که با آسیب‌های آشیل ارتباط دارند، عبارت‌اند از دویدن سریع، پرش و دریپ.

ورزشکارانی که در حوزه فوتبال، تنیس، راگبی و بسکتبال فعالیت می‌کنند بیشتر در معرض ابتلا به درد پاشنه پا و التهاب زردپی آشیل قرار دارند.

4-پرش کششی که می‌تواند به فشردگی یا ضعف عضلات ساق منتهی گردد:

این کار به دلیل جبران عضلانی، فشار بیشتری به زردپی آشیل وارد می‌کند و شکل ضعیفی از مشکلات ایستادن را در فرد به وجود می‌آورد.

5-داشتن عضلات یا مفاصل پای سفت و غیرقابل انعطاف:

این پدیده در غیر ورزشکاران دیده می‌شود، سبک زندگی نشسته یا سن عامل ایجاد آن هستند.

6-داشتن بیماری که باعث آزردگی و التهاب می‌شود:

برای مثال خود ایمنی، عفونت‌های مکرر، بیماری تیروئید، دیابت و نقرس.

درمان درد پاشنه پا به علت التهاب زردپی آشیل با روش سنتی

ازآنجایی‌که التهاب و استفاده بیش‌ازاندازه می‌تواند درد آشیل را به همراه آورد،

درمان درد پاشنه پا می‌تواند تلفیقی از موارد را در خود جای دهد:

استراحت که معمولاً شامل توقف ورزش برای یک دوره زمانی می‌شود.

ورزش‌های با فشار ماکزیمم را حداقل به مدت 2 هفته بعد از آسیب یا درد متوقف کنید (پرش، دویدن سریع، ورزش شدتی).

قرار دادن یخ روی قسمت آسیب‌دیده، به‌ویژه بعد از تروما یا آسیب ناگهانی.

کمپرس و بالا نگه‌داشتن برای کاهش تورم. پوشیدن یک شلوار شب راحتی می‌تواند مداخله مؤثری برای آسیب زردپی آشیل باشد،

به‌ویژه زمانی که در بازه زمانی طولانی از آن استفاده گردد و با ورزش‌های کششی توأم شود.

استفاده از داروهای ضدالتهابی یا گاهی کورتیکواستروئیدها.

ضد دردهای قوی که نخست برای کاهش درد تجویز می‌شوند عبارت‌اند از آسپرین، ناپروکسن یا ایبوبروفن.

در موارد شدید، انجام علم جراحی الزامی است.

جراحی تنها پس از آزمودن سایر روش‌های درمان حداقل پس از گذشت 6 ماه انتخاب می‌گردد.

جراحی باز یا آرتوسکوپیک برای ترمیم بافت آسیب شدید،

درمان آسیب ناشی از تروما یا تخفیف فشار و درد مزمن، مورداستفاده قرار می‌گیرد.

مشاهده‌شده است که حدود بیش 70 درصد از بیمارانی که برای آسیب‌های متوسط آشیل به جراحی نیاز دارند،

پس از 6 الی 7 ماه به وضعیت قبلی خود بازمی‌گردند.

درمان طبیعی برای رفع درد پاشنه پا که با التهاب زردپی آشیل ایجاد شده:

کشش و استراحت:

استراحت، استفاده از یخ روی زردپی آشیل آسیب‌دیده می‌تواند تورم را کاهش دهد. یخ بهترین و مؤثرترین روش است، نباید در استفاده از آن درنگ کرد.

می‌توانید از بسته یخ بر روی ناحیه آسیب‌دیده (با یک پارچه نازک در میان بسته یخ و آشیل، استفاده از بسته یخ در داخل صافی)

به مدت 10 الی 20 دقیقه، هر 6 الی 7 ساعت، به مدت 3 الی 5 روز استفاده نمایید.

پای آسیب‌دیده را استراحت دهید تا تخفیف علائم مشهود گردد، پس از ورزش یا ایستادن/نشستن طولانی، اندکی استراحت کنید.

به‌علاوه می‌توانید به‌آرامی پاشنه را باهدف باز توانی، بکشید. کلید این کار اجتناب از کشیدن بیش‌ازاندازه و شدید (به‌ویژه در آغاز) است، چون این کار می‌تواند درد را تشدید کند.

گرچه کشش در آغاز نامطلوب است اما می‌تواند به کاهش کلی درد منتهی گردد.

بسیاری از انواع کشش با تکرار آهسته انجام می‌شوند که با کاهش درد می‌توان بر شدت آن افزود.

انواع کشش برای کمک به کاهش درد پاشنه پا در زیر آمده است:

یک تسمه یا باند (برای مثال یک تراباند که بعضی از درمانگرهای ورزشی از آن استفاده می‌کنند) زیر پای آسیب‌دیده ببندد،

با این کار مقاومت ایجاد می‌شود، آن را زیر انگشتان قرار دهید و سپس به‌آرامی به پشت پاشنه هدایت نمایید.

پاشنه را به‌آرامی و با دقت تحت‌فشار قرار دهید تا زردپی شل شود، این کار را 10 الی 15 بار تکرار کنید.

این دسته‌های 10 الی 15 تکراری را روزانه انجام دهید، درصورتی‌که احساس سوزش یا درد داشتید، دیگر ادامه ندهید.

روی لبه پله به صورتی که نیمی از قسمت جلوی پا روی پله قرار دارد، بایستید.

پاشنه‌های خود را از زمین بلند کنید، سپس پاشنه را تا جایی که می‌توانید پایین بیاورید. 5 الی 15 بار این کار را تکرار کنید.

انعطاف‌پذیری مفاصل مچ خود را افزایش دهید و حرکات ورزشی خود را به‌گونه‌ای تغییر دهید که طیف‌های متفاوتی از حرکت را شامل شود.

مچ را در دوایر کوچک بچرخانید، آن را پایین آورده و بالا ببرید و درعین‌حال به پاشنه فشار وارد کنید.

برای کاهش سفتی و ضعف ساق، آن را کشیده و سفت نگه‌دارید. روی لبه صندلی به صورتی که پا روی زمین قرار دارد، بنشینید.

با یک پا، پاشنه را روی زمین نگه‌دارید، انگشتان را بالا آورده و به سمت جلو سفت کنید تا کشش در عضله ساق احساس گردد.

30 ثانیه این حرکت را نگه‌دارید، سپس همین کار را روی پای دیگر انجام دهید و سه بار در هر پا تکرار نمایید.

اگر عضلات ساق شما قوی است، کمتر در معرض خطر آسیب آشیل قرار دارید چون این قدرت از فشاری که در آن ناحیه حین ورزش وجود دارد، می‌کاهد.

تمرینات ساق پا عبارت‌اند از بالا آوردن ساق هنگام ایستادن، نشستن، با یک پا یا حتی استفاده از پله.

2. تمرینات تصحیح طرز ایستادن و درمان فیزیکی:

ازآنجایی‌که درمان‌های فیزیکی می‌توانند به کاهش ضعف کمک کنند،

می‌توان از آن‌ها و انواع دیگری از تصحیح ایستادن باهدف تخفیف التهاب زردپی آشیل استفاده کرد (به‌ویژه التهاب زردپی غیر داخلی).

یک درمانگر فیزیکی یا پزشک می‌تواند انجام صحیح تمرینات و کشش را به شما نشان دهد،

به‌علاوه می‌تواند بهبود طرز ایستادن و طیف حرکت را به طرق دیگر برای جلوگیری از آسیب در آینده برای شما نمایش دهد.

برای بازیابی از جراحی یا آسیب شدید، درمان فیزیکی بخش مهمی است و باید حداقل 6 الی 12 ماه به طول انجامد.

3. درمان اصلاح وتر:

درمان اصلاح وتر، به‌ویژه نوع خاصی که PRP نام دارد،

از بیان فاکتور رشد مشتق شده از پلاکت و درمان سلول‌های بنیادی

برای ترمیم طبیعی زردپی‌های آسیب‌دیده استفاده می‌کند.

مجله سال 2010 انجمن پزشکی آمریکا، در مطالعه‌ای،

دو شکل درمان وتر (نمکی و PRP) را برای درمان آسیب‌های زردپی

مورد مقایسه قرار داد و دریافت که این دو درمان تأثیرات مشابهی دارند.

هر دو به درمان آسیب زردپی آشیل کمک کردند، گرچه مواردی وجود دارد که

نشان می‌دهد PRP برای این نوع آسیب بهتر است.

4. درمان درد پاشنه پا با رژیم غنی از کلاژن، امگا 3 و مواد ضدالتهابی:

کلاژن فراوان‌ترین پروتئین طبیعی بدن است که پایداری و کشش بافت همبند را به همراه می‌آورد.

استفاده از کلاژن بیشتر در رژیم غذایی می‌تواند به ترمیم بافت همبند آسیب‌دیده

و ایجاد فضا میان استخوان و مفاصل، کاهش اصطکاک و فشار، کمک نماید.

استفاده از کلاژن بیشتر از منابعی نظیر مغز استخوان می‌تواند

کشش و قدرت بافت همبند را افزایش دهد و مانع از آسیب‌های مرتبط با سن شود.

به‌علاوه مصرف غذاهای حاوی امگا 3 (مثل ماهی سالمون، دانه چیا و بذر کتان)،

سبزی‌های ارگانیک، میوه‌های ارگانیک مثل سیر، زنجبیل و زردچوبه می‌تواند مفید باشد.

این غذاهای ضدالتهابی می‌توانند به کند کردن تأثیرات افزایش سن

با کاهش استرس اکسیداتیو و تأمین ویتامین‌های ضروری و مواد معدنی، کمک نمایند.

یک رژیم غذایی سالم می‌تواند باز توانی را تسریع کند، مشکلات و عوارض را به حداقل برساند.

5. درمان بافت نرم :

درمان‌های بافت نرم متعددی وجود دارد که می‌توانند به درمان دلایل ایجاد درد زردپی آشیل کمک نمایند،

ازجمله این درمان‌ها می‌توان به ضعف عضلانی، شکل ضعیف و آسیب‌دیده یا بافت آسیب‌دیده اشاره کرد.

بهتر است برای دریافت این روش‌های درمانی به متخصص مراجعه نمایید،

این کار می‌تواند به حذف دردهای عضلانی و مفصلی و کاهش آسیب کمک نماید:

تکنیک آزادسازی فعال، تکنیک گراستون، سوزن خشک، درمان نوروکینتیک.

6. مکمل‌ها برای کاهش التهاب:

برای کاهش التهاب مرتبط با افزایش سن، استرس و تروما، مصرف مکمل‌های زیر پیشنهاد می‌شود:

زردچوبه و زنجبیل (مواد ضدالتهابی), اسیدهای چرب امگا 3، پروتئین،

بروث استخوان (حاوی کلاژن نوع 2, گلوکز آمین، کندرائیتین و هیالورونیک اسید برای کمک به ترمیم بافت است),

کلاژن گاوی (کلاژن نوع 1 و 3 را در خود جای‌داده است)، ترکیبات تشدیدکننده آنتی‌اکسیدانی، مثل رزوترول، چای سبز،

قارچ دارویی مثل کوردیسپت و عصاره‌های توت مثل آکائی یا گوجی. این مواد اثرات ضد پیری دارند

و مزیت‌های متعددی در حفاظت از زردپی/مفاصل نشان می‌دهند.

درد پاشنه پا به علت التهاب زردپی آشیل، حقایق و تصاویر:

در اوایل دهه 2000, سالانه تعداد 232000 آسیب آشیل ناشی از ورزش در ایالات‌متحده، برآورد گردید.

برآورد تعداد بزرگسالانی که با درد ملایم یا متوسط آشیل ناشی از دلایل دیگر مواجه هستند

(مثل پیری یا ورزش طبیعی) دشوار است، اما می‌توان از آن پیشگیری کرد.

بسیار از افراد با درد ملایم هیچگاه به پزشک مراجعه نمی‌کنند و با استراحت و توقف فعالیت خوب می‌شوند.

شیوع پارگی زردپی آشیل در کل جمعیت، تنها 7 الی 100000 نفر است.

بیش از 80 درصد پارگی‌ها طی ورزش‌های تفریحی اتفاق می افتند.

اکثر آسیب‌های زردپی آشیل پا که در اثر ورزش ایجاد می‌گردند، در مردان جوان و میان‌سال دیده می‌شوند،

عموماً علت این موضوع نرخ بالاتر مشارکت آن‌ها در ورزش‌های سنگین است.

حدود 90 درصد از ورزشکارانی که با آسیب‌های آشیل مواجه هستند، درمان می‌گردند و می‌توانند مجدد ورزش کنند

و تنها 3 الی 5 درصد از ادامه ورزش بازمی‌مانند.

آسیب‌های ناشی از استفاده بیش‌ازاندازه از زردپی آشیل به التهاب مزمن زردپی

مربوطه منتهی می‌گردد و در ورزشکاران جوان‌تر دیده می‌شود.

آسیب‌های ناشی از استفاده زیاد، در میان افرادی که فقط آخر هفته‌ها ورزش می‌کنند، شیوع بالایی دارد.

تقویت و کشش عضلات ساق برای درمان التهاب زردپی آشیل بسیار حائز اهمیت است،

مطالعات نشان داده‌اند که ورزش دور از مرکز می‌تواند تا 80 درصد

به بازگشت بیماران به سطح فعالیت قبلی و کاهش درد کمک نماید.

موارد احتیاطی هنگام درمان درد پاشنه یا و التهاب زردپی آشیل:

فرقی نمی‌کند که چه درمانی انتخاب شود، به خاطر داشته باشید که درد ممکن است عود نماید،

درنتیجه پیشگیری از آسیب‌های آشیل بسیار حائز اهمیت است.

برای کمک به پیشگیری از التهاب زردپی آشیل و کاهش خطر آسیب یا پارگی شدید، موارد زیر را به خاطر داشته باشید:

دیدگاه‌های نهایی در مورد درد پاشنه پا و التهاب زردپی آشیل:

درد زردپی آشیل نتیجه التهاب، پارگی یا کشش بیش‌ازاندازه نوار بزرگ متصل‌کننده بافت همبند حین دویدن در محل پشتی ساق و پاشنه است.

استفاده بیش‌ازاندازه، ترومایی که طی رقابت‌های ورزشی به وجود می‌آید و افزایش سن، جزء فاکتورهای خطر هستند.

علائم التهاب زردپی آشیل پاشنه عبارت‌اند از:

سفتی، تورم یا سوزش اطراف پاشنه (به‌ویژه طرفین) همسو با تمرین مضاعف یا پیاده‌روی

و طیف محدودی از حرکات در محل پاشنه. درد هنگام بلند کردن پاشنه نشانه خوبی برای درد آشیل است.

درمان‌های درد پاشنه پا با علت زردپی آشیل عبارت‌اند از استراحت و کشش آهسته،

تکنیک رهاسازی فعال و یا دیگر درمان‌های بافت نرم، مصرف مکمل‌ها، درمانی فیزیکی و مصرف رژیم‌های غذایی سرشار از کلاژن.

تعریف زردپی آشیل در ویکی پدیا